پیت موندریان

پیت موندریان: در مقام یکی از رهبران انتزاع هندسی، تاثیری وسیع و عمیق بر هنر و معماری مدرن  گذاشته است. او با طرح نظریه پلاستی سیسم تحولی در انتزاع ناب به وجود آورد. در نظام زیبایی شناختی او نه فقط شگردهای بازنمایی و فضای سه بعدی، بلکه همچنین خط های منحنی، کیفیت های احساس برانگیز بافت و سطح و جذبه عاطفی رنگ حذف شد.در سلسله پرده های درخت، نقش مایه اصلی به قالب خطوط و سطوحی درآمد که رفته رفته از خود نقش مایه مهم تر شد. فضاسازی کم عمق و رنگ ابی، خاکستری و اخرایی از دیگر تاثیرات کوبیسم بر کار او بود. در بازگشت به هلند تجربه هایی ساده سازی صور طبیعی را ادامه داد. ولی سرانجام به این نتیجه رسید که هماهنگی زیبایی شناختی با هماهنگی تفاوتی اساسی دارد و انتزاع حقیقی هرگز از بازنمایی هماهنگ طبیعت حاصل نمی آید. در این زمان از تجربه های خود نتیجه گرفت که شکل ظاهری شی همواره مانع بروز احساس زیبایی می شود؛ بنابر این باید از تصویر حذف شود. فقط از طریق عناصر بنیادی، همنوایی روابط ناب و تعادل تباین ها می توان به مفهومی عام و فراگیر دست یافت. در تجربه های بعدیش یک سلسله ترکیب بندی با راست گوشه های رنگین دوبعدی آفرید و به زودی با استفاده از فام های  اصلی به خلوص بیشتری در ساختمان کار خود می رسد. تحول نهایی در سبکش زمانی رخ داد که با اتصال راست گوشه ها به یکدیگر و نیز با امتداد اضلاع آنها عمق تصوری فضاهای میان شکل ها را هم از بین می برد. بدین سان هر پرده او متشکل از سطوح رنگینی است که به واسطه شبکه ای از خطوط سیاه عمودی و افقی نظم یافته اند. ترکیب بندی های متاخرش، تحت تاثیر ریتم پر تپش نور لرزان چراغ های نئون، شهر نیویورک و ضرب آهنگ های تند موسیقی جز و رقش جوانان به شکل موزاییک رنگین درآمد. او هنر را بیان نوعی هماهنگی جامع و کامل می دانست و می کوشد به سهم خود در ایجاد این هماهنگی موثر باشد. او سطوح و اشکال هندسی را به عنوان عناصر اصلی تصویری برگزید و کوشید تا با خط،سطح و رنگ ،ترکیب بندی هایی را ایجاد کند که مستقل و مجرد از طبیعت است .به این شیوه اصطلاحا انتزاع هندسی می گویند. پایه بسیاری از آثار او نمایش ریتم حرکت در طبیعت با استفاده از خطوط افقی و عمودی است. او می خواست تصاویر خود را به ساده ترین عناصر بسازد: خطوط مستقیم و رنگ های خاص . او به دنبال گونه ای نقاشی مبتنی بر وضوح و انضباط بود که به نحوی قوانین علمی جهان هستی را انعکاس دهد. زیرا او نیز مانند کاندیسکی و کله از خیل عارفان بود و دلش می خواست که نقاشی  اش واقعیت های ثابت فرا پشت صور دائم التغییر نمود ذهنی را متجلی سازد.

.